Το όνομα του περίφημου μηχανολόγου Μαλκότση, συζητιέται ακόμα και στις ημέρες μας. Το ίδιο και οι μηχανές του.
Η ιστορία ξεκινάει από το όραμα του Μικρασιάτη Σωκράτη Μαλκότση.
Σπούδασε μηχανολόγος-μηχανικός στο ΕΜΠ, απ’ όπου αποφοίτησε το 1919, και στο Πολυτεχνείο της Λειψίας, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του ένα χρόνο αργότερα.
Μεταξύ 1921 και 1924, εργάστηκε στην εγκατάσταση κέντρων αυτόματης τηλεφωνίας, στην Αμβέρσα, που εκείνη της εποχή αποτελούσε έναν από τους σημαντικότερους εμπορικούς κόμβους της Ευρώπης, προτού επιστρέψει στην Ελλάδα και ανοίξει τεχνικό γραφείο.
Το 1934 ξεκινάει δυναμικά. Προχωράει με έδρα τον Πειραιά στις μηχανικές κατασκευές, ιδρύοντας, με κύριο μέτοχο την Τράπεζα Χίου, την «Τέχνικα Σ. Μαλκότσης Α.Ε. Γενικών και Τεχνικών Επιχειρήσεων».
Το εργοστάσιο στήνεται στον Πειραιά, στην οδό Παπαστράτου και τα κεντρικά στην Αθήνα, στην οδό Σωκράτους.
Κατά την περίοδο του πολέμου, το μηχανουργείο του Μαλκότση συνεργάστηκε με το Ελληνικό Πυριτιδοποιείο και Καλυκοποιείο του Μποδοσάκη και κατασκεύαζε βλήματα για το Βασιλικό Ναυτικό. Στην συνέχεια, το εργοστάσιο επιτάχθηκε από τους Γερμανούς κατακτητές.
Μεταπολεμικά, η εταιρεία αναπτύσσεται και γίνεται μία από τις πλέον δυναμικές της Ελλάδας. Κατασκεύαζε από εξαρτήματα για το σιδηροδρομικό δίκτυο, μέχρι μηχανουργικά δράπανα, ποτιστικές μηχανές και τελικά ένα ολοκληρωμένο ελληνικό τρακτέρ.
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1940 οι πολύ μεγάλες, μετά τον πόλεμο, ανάγκες σε έργα οδήγησαν βαθμιαία τόσο στην αύξηση του αριθμού Διπλ. Μηχανολόγων ΕΜΠ, όσο και στην αύξηση της απασχόλησής τους σε διάφορους τομείς.
Στο εργοστάσιο του Διπλ. Μηχανολόγου Μηχανικού Σ. Μαλκότση, που προπολεμικά λειτουργούσε ως μηχανουργείο, κατασκευάζονταν τώρα εν σειρά μονοκύλινδροι και, σε μικρότερο αριθμό, τετρακύλινδροι κινητήρες Diesel, που στα πρώτα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια κάλυπταν τις ανάγκες των αγροτικών αρδευτικών αντλιοστασίων, αλλά και την κίνηση των πολλών μικρών αλιευτικών σκαφών, τις βιοτεχνικές και άλλες συναφείς εφαρμογές με χαμηλό κόστος.
Στη διάρκεια μιας δεκαετίας παρήχθησαν 30.000 κινητήρες 7 και 15 ΗΡ. Στο εργοστάσιο εργάσθηκαν άνθρωποι που έγιναν μετέπειτα Καθηγητές ΕΜΠ και συμμετείχαν επίσης στα έργα των αντλιοστασίων της λίμνης Υλίκης για την υδροδότηση της Αθήνας.
Το τρακτέρ και το άδοξο τέλος
Το αποκορύφωμα της επιτυχίας για το εργοστάσιο Μαλκότση ήρθε με τη μηχανή ΕΜ ή αλλιώς «Έλσα Μαλκότση».
Ακριβώς όπως ο Emil Jellinek, ο έμπορος αυτοκινήτων που το 1901 έδωσε το όνομα της κόρης του στους κινητήρες των Daimler-Benz, δηλαδή Mercedes, έτσι και ο Μαλκότσης έδωσε το όνομα της κόρης του στον κινητήρα που έφτιαξε το 1949.
Οι κινητήρες αυτοί χαρακτηρίστηκαν για την αξιοπιστία τους και μάλιστα λειτουργούν μέχρι και σήμερα, όπως μπορεί να επιβεβαιώσει κάποιος, κάνοντας μια σύντομη έρευνα στο διαδίκτυο.
Οι παλαιότεροι αγρότες γνωρίζουν τον παλιό μονοκύλινδρο, κατακόρυφο, υδρόψυκτο πετρελαιοκινητήρα, ισχύος 10-12 ίππων, ο οποίος σε πολλές περιοχές τις χώρας μας εξακολουθεί να λειτουργεί παραγωγικά, έως τις μέρες μας.
Μέσα στα επόμενα χρόνια, ο Μαλκότσης είχε τελειοποιήσει το ομώνυμο τρακτέρ του, το οποίο όμως δεν μπήκε ποτέ σε γραμμή μαζικής παραγωγής.
Τα τρακτέρ, που σχεδιάστηκαν σε συνεργασία με μια βρετανική συμβουλευτική εταιρία, παρήχθησαν για μόνο μερικά έτη, λόγω έλλειψης των χρημάτων, και άλλων πόρων.
Η αντίστροφή μέτρηση φαίνεται ότι ξεκίνησε όταν η βιομηχανία Μαλκότση εκτέθηκε σε υψηλό δανεισμό για να ανταποκριθεί σε μια μεγάλη παραγγελία 1.000 μηχανών για στρατιωτικά οχήματα προς την ΕΛΒΟ.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60, μπήκαν οι τίτλοι τέλους για την ιστορική βιομηχανία, που απασχόλησε εκατοντάδες εργάτες και που όπως αποδεικνύεται δεκαετίες αργότερα, είχε μεγάλα οράματα.
newsauto.gr
